BUFFALO SUMMER - Second Sun

Opublikowano: poniedziałek, 01, sierpień 2016 23:24 | Crowbar

(2016 UDR)

Autor: Wojciech Chamryk

Tracklist:

01. Money

02. Heartbreakin' Floorshakin'

03. Make You Mine

04. Neverend

05. As High As The Pines

06. Light Of The Sun

07. Levitate

08. Into Your Head

09. Little Charles

10. Priscilla

11. Bird On A Wire

12. Water To Wine

Lineup;

Andrew Hunt: Vocals

Johnny Williams: Guitar

Darren King: Bass

Gareth Hunt: Drums

Walijczycy z Buffalo Summer nie spieszyli się chyba szczególnie z wydaniem swego drugiego albumu, jednak warto było poczekać na „Second Sun”. Buffalo Summer hołdują bowiem starej szkole rocka – teoretycznie można by wrzucić ich do tego pojemnego i wciąż powiększającego się wora z napisem „retro rock”, jednak Andrew Hunt, Johnny Williams, Darren King i Gareth Hunt zdecydowanie odstają od innych licznych kapel parających się takimi dźwiękami. Słychać bowiem, że to nie jest chwilowe zachłyśnięcie się czymś modnym, ale że ci goście spędzili wiele lat na słuchaniu płyt Led Zeppelin, Deep Purple, Free, Lynyrd Skynyrd, The Black Crowes, ale też Alice In Chains czy Jacka White'a, a te różnorodne inspiracje potrafią w dodatku przekuć w całkiem interesujące kompozycje. Czasem pobrzmiewają w nich również echa dokonań młodszych reprezentantów szlachetnego, rockowego grania w rodzaju Wolfmother (opener „Money”), jednak przeważają klimaty totalnie oldschoolowe, jak choćby w „Heartbreakin' Floorshakin'” łączącym wszystko co najlepsze z Free, Aerosmith czy Zeppelinów, „Make You Mine” i „As High As The Pines” to też żywcem Page i spółka, szczególnie w konstrukcji riffów i partiach perkusji, chociaż pierwszy z nich pobrzmiewa też melodyką Scorpions z lat 70. Równie archetypowe są „Light Of The Sun” czy „Into Your Head” z dudniącym potężnie basem i surowym riffowaniem, chociaż nie brakuje też momentów ożywiających nieco tę programową surowiznę, jak chóralne, całkiem melodyjne refreny. Fajnie brzmi też blues „Levitate” z oszczędną aranżacją i partią slide, nie brakuje też na „Second Sun” ballad w rodzaju „Priscilla”, albo numerów z akustycznymi partiami pomiędzy elektrycznym czadowaniem, jak w finałowym „Water To Wine”. Co istotne wokalista Andrew Hunt zdaje się czuć w tej stylistyce niczym przysłowiowa ryba w wodzie: śpiewa pewnie, mocnym, wyrazistym głosem o dość wysokiej, też kojarzącej się z latami 70., barwie. Taki heavy rock w 2016 roku? Postarali się chłopaki, warto więc to docenić.

(5/6)
Wojciech Chamryk