KORN - Requiem

Opublikowano: wtorek, 05, lipiec 2022 14:21 | Crowbar

(2022 Loma Vista/Universal)

Autor: Wojciech Chamryk

Tracklist:

Forgotten

Let the Dark Do the Rest

Start the Healing

Lost in the Grandeur

Disconnect

Hopeless and Beaten

Penance To Sorrow

My Confession

Worst Is On Its Way

Lineup:

Jonathan Davis – vocals

James Shaffer – guitars

Brian Welch – guitars

Reginald Arvizu – bass

Ray Luzier – drums

Nazwa Korn już od wielu lat nie elektryzuje milionowych rzesz fanów rocka, tak jak za czasów prosperity, naznaczonej takimi albumami jak „Life Is Peachy”, „Follow The Leader” czy „Issues”. Nie bez powodu wymieniam akurat te trzy tytuły, bowiem na najnowszej, już 14 dużej płycie, Jonathan Davis i spółka z dużym talentem kompilują co lepsze patenty ze swych wcześniejszych bestsellerów. Mamy tu więc sporo ciężaru z dwóch pierwszych płyt, charakterystyczne, nu metalowe rozwiązania z końca lat 90. i niezgorszą dawkę melodii, które z czasem zaczęły wysuwać się w twórczości Korna na plan pierwszy. Do tego zespół jest naprawdę w formie, nie ma więc mowy o jakimś sięganiu po dawno zgrane pomysły w akcie desperacji podyktowanej twórczą niemocą – wszystko się na „Requiem” zgadza, a do tego jest maksymalnie dopracowane. „Let The Dark Do The Rest”, „Lost In The Grandeur” i fragmenty „Penance To Sorrow” są więc bardziej riffowe, chociaż nie jest to już tak gniewne, agresywne granie jak dawniej, zespół wyraźnie złagodniał, jak na przyszłorocznych, szykujących się do 30-lecia, jubilatów przystało. „Forgotten” i wspomniany już „Lost In The Grandeur” bez problemu mogłyby trafić na „Follow The Leader”, co na pewno ucieszy starych fanów. Tych nowych mogą z kolei oczarować delikatne, przebojowe wręcz utwory w rodzaju „Start The Healing”, „Disconnect” czy „My Confession”, bo w większości bliżej im do pop music niż nu metalu, a i Davis śpiewa je zwykle czystym, delikatnym głosem, z rzadka tylko decydując się na krzyk czy groźniejsze ryknięcie, tak jak w „Hopeless And Beaten”, abo patenty z lat 90., słyszalne w finałowym „Worst Is On Its Way”. Żeby tego było mało „Requiem” brzmi bardzo dynamicznie i klarownie, a Fieldy zapewnia mocarny, wyrazisty groove – ciekaw jestem jak na koncertach zespół poradzi sobie bez niego, bo już po nagraniu płyty opuścił zespół, ponoć tylko czasowo, żeby uporządkować swoje prywatne sprawy. Na tę chwilę nie jest to jedyny problem Korna, bowiem jego najnowszy album, mimo niewątpliwych atutów – nawet czas trwania jest optymalny do czasów streamingu, bo to niewiele ponad 30 minut – zanotował w momencie premiery najgorszy wynik w historii zespołu na Top 200 Billboardu. Wygląda więc na to, że dawni fani dawno już o zespole zapomnieli, a nowych zabrakło, tak więc „Requiem” trafiło, może nie w próżnię, ale na pewno nie do takiej liczby słuchaczy na jaką liczyli i muzycy, i wydawca.

(4/6)

Wojciech Chamryk