GORGUTS, PSYCROPTIC, DYSRHYTHMIA, NERO DI MARTE – Proxima – 11 kwietnia 2016

Takie koncerty są dowodem na to, że nagranie studyjne nie jest w stanie oddać pełni muzyki metalowej, jakkolwiek doskonałe były nie były. Poniedziałkowy event w Proximie stał bowiem pod znakiem prawdziwej wirtuozerii i mistrzostwa aranżacji, której wykonanie z niezwykłym pietyzmem nie może nie pozostawić niesamowitego wrażenia na odbiorcy. Jeśli dodać do tego doskonałą organizację całego przedsięwzięcia, wszystko szło zgodnie z rozpiską a nawet sprawniej co jak wiadomo rzadko się zdarza, mamy wydarzenie wprost idealne.

Punkt 19:00 swój występ zaczęła, przyznając się ze wstydem, wcześniej mi nieznana włoska formacja Nero Di Marte. Zaczęło się od budującego klimat intro, które płynnie zaczęło przechodzić w niepokojące przepełnione dysonansami riffy zagrane z niesamowitym groovem. Wypada zwrócić uwagę na umiejętności bębniarza, którego gra nie opiera się na banalnych i oklepnaych patentach a przepełniona jest zagrywkami rodem z muzyki jazzowej. Nie brak tu rzecz jasna również blastów granych z takim samym polotem. Najbardziej interesujący był kontrast między wolniejszymi partiami utworów, gdzie melodia zalatywała orientalną melodyką a długie wypuszczenia pozwalały na delektowanie się wibrującymi dysonansami, a tymi niesamowicie ciężkimi nisko brzmiącymi riffami granymi pod karabinowy blast. Muzyka niezwykle majestatyczna, awangardowa acz nie przekombinowana, wokal zawodząco-opętany. Zespół zaprezentował krótką 30 minutową setlistę złożoną z materiału z obydwu pełnych albumów i sposób w jaki muzycy byli w stanie wykonać swój materiał na żywo pozwala ze śmiałością stwierdzić, że niebawem będzie o tym zespole głośniej – a przynajmniej powinno być. Zdecydowanie warto zobaczyć tę kapelę na żywo, zwłaszcza jeśli gustuje się w nietuzinkowej muzyce pokroju kapel Meshuggah, Gojira czy choćby headliner poniedziałkowego wieczoru – Gorguts, będący królem awangardy death metalowej.

Następnie na scenie pojawiło się instrumentalne trio Dysrhythmia, złożone z dwóch muzyków zespołu Gorguts – gitarzysty Kevina Hufnagela, oraz basisty – Colina Marstona. Brak wokalu w takiego typu muzyce czyni ją zapewne jeszcze bardziej nieprzystępną dla przeciętnego słuchacza, nawet względnie osłuchanego w muzyce death metalowej, jednak to co zespół zaprezentował wskazało, że występ instrumentalny nie musi być nudny. Podczas swojej krótkiej, niespełna 40 minutowej setlisty trio zdołało zaprezentować przekrój swojego bogatego 18-letniego dorobku oraz 2 utwory z nadchodzącego, jeszcze nie nagranego wydawnictwa, jako zamknięcie setlisty. Twórczość nieco lżejsza niż Gorguts, choć i nie pozbawiona ciężkich riffów w akompaniamencie blastów, nadal utrzymana była w klimacie mocno awangardowym, dlatego entuzjaści muzyki Gorguts, jeśli jeszcze jakimś cudem nie natrafili na Dysrhythmie mieli niezłą ucztę przed gwoździem programu. Najciekawszym, według mnie przynajmniej, punktem przykuwającym uwagę w trakcie występu zdawał się być perkusista który nadawał muzyce groove'u mimo grania niejednokrotnie bardzo złożonych partii.

Trzeci na scenie pojawił się australijski Psycroptic, z małą niespodzianką w postaci zastępstwa na stanowisku wokalisty. Stanowisko to na trasie objął bowiem Jason Keyser będący jednocześnie frontmanem znanej wszystkim fanom technicznego grania kapeli Origin. Od razu warto zwrócić uwagę, że Psycroptic chyba najbardziej odstawało od pozostałych kapel, nie przeszkadzało to jednak publice przyjąć ich z dużym entuzjazem. Ci zresztą podzieleni byli głównie między ludzi, którzy pojawili się tam dla nich a tych, którzy przyszli zobaczyć gorguts. Zespół zaprezentował takie utwory jak Carriers of the Plague, Cold, Echoes to Come czy też takie „hity” jak Ob-servant podczas którego rozkręcono pierwszy, choć skromny, circle pit tego wieczoru. Wokalista wręcz kipiał energią pobudzając publikę do interakcji, reszta muzyków w porównaniu do niego wypadła nieco statycznie, jednak złożoność riffów, którą każdy znający twórczość psycroptic zna jest wystarczającym wytłumaczeniem.

Gwoździem programu był Gorguts, który swoim występem ściągnął pod scenę chyba najwięcej ludzi, choć w klubie mogłoby zmieścić się dwa, jak nie trzy razy tyle. Każdy fan zespołu mógł być zadowolony z setlisty bo poza utworami z nadchodzącej ep'ki „Pleiades' Dust” panowie zagrali takie klasyki jak Obscura czy From Wisdom to Hate. Muzycy są w świetnej formie i swoim występem nakręcili hype (przynajmniej u mnie) na nowe wydawnictwo jednocześnie pokazując, że cały czas mają pomysły na materiał, który będzie się doskonale prezentował live. Entuzjazmem kipała zarówno publika jak i sam zespół co Luc Lemay potwierdzał licznymi zwrotami w jej stronę. Zespół dodatkowo budował klimat partiami w których bębny cichły ustępując miejsca samym gitarom i basowi. Wolne, wypuszczane pojedyncze dźwięki w częstotliwościach 'dla wielorybów' dawały przy akustyce zamkniętego pomieszczenia wrażenie trzęsienia ziemi. Po skończonym występie zespół został wywołany na jeszcze jeden bis a następnie zszedł do fanów na krótki after.

Wydarzenia takie jak to pokazują, że scena death metalowa w naszym kraju nadal jest niszą i nie ściąga gigantycznej ilości fanów na koncerty, jednak ma bardzo wierną grupę odbiorców jednak sami muzycy na szczęście mimo to dają występy na miarę przeżycia transcendentalnego. Każdy kto nie był może sobie pluć w brodę i nadrobić to wyłącznie obowiązkową obecnością na następnych koncertach któregokolwiek z zespołów, bo jakość jaką zaserwował każdy z nich wprawiała w zakłopotanie przy określeniu kto wypadł naprawdę najlepiej.

Jakub Tokaj